ایران دنتال نیوز پایگاه مقالات و اخبار دندانپزشکی
قرار گرفتن در زمره مفاخر و نخبگان اثرگذار افزون بر عزم و اراده راسخ و جد و جهد، مرهون تفكر، تجربه و مدیریت است، ویژگی هایی كه دكتر حسین نواب را در جایگاه پدر دندانپزشكی نوین ایران قرار داد.
پدر دندانپزشكی نوین ایران
زنده یاد دكتر حسین نواب طراح و عضو مؤسسین جامعه دندان پزشكی ایران، بنیانگذار دانشكده دندانپزشكی دانشگاه شهید بهشتی و دندانپزشكی نوین در ایران است، مردی كه تاثیر اقداماتش همچنان جاری و ساری است.
حمید عادلی از دانشجویان دكتر نواب و اولین دانشجوی رتبه اول اولین دوره فارغ التحصیلان رشته دندانپزشكی دانشگاه شهید بهشتی در گفت و گو با خبرنگار علمی ایرنا در مورد پدر دندانپزشكی نوین ایران اظهار كرد: دكتر نواب با تاسیس دانشكده دندان پزشكی ارزش های علمی و درمانی در حیطه دندانپزشكی را در ایران نهادینه كرد و با همكاری سایر اعضای هیات موسس این دانشكده (۹ نفر) ، فعالیت های اجتماعی، علمی و عملی و سازماندهی یك انجمن مردم نهاد در حیطه دندانپزشكی را پی ریزی كرد.
نواب را مردی خوش فكر، مبتكر، پرحوصله و پایبند به اصول كه هیچگاه هدف خدمت به مردم را از نظر دور نداشت، توصیف كرده اند. تلاش و پشتكار وی برای تحقق اهداف مورد نظر نیز از ویژگی های بارز او برشمرده می شود، به طوری كه از این خصوصیت در دوران تحصیل در دانشكده استفاده می‌كرد و علاوه بر حضور در كلاس استادان، وقت خود را به مطالعه در كتابخانه دانشگاه و یا كارآموزی در مطب می‌گذراند.
به گفته دكتر عادلی، دكتر نواب از نظر معیارهای انسانی بسیار برجسته و از نظر حرفه ای بسیار مقید به مسئولیت های حرفه ای خود بود و در روند مدیریت قوی، بسیار منظم و دقیق خود بالاترین معیارهای مطرح شده در حیطه دندانپزشكی در سطح جهان را برای ایران الگوگذاری كرد.
این عضو شورای عالی انجمن دندانپزشكی ایران یادآور شد: نتیجه مدیریت، تفكر و تجربه او موجب شد كه طی حدود ۵۴ سال جامعه دندانپزشكی ایران به سمت رشد و تعادلی حركت كند، به گونه ای كه اكنون موثرترین و كلی ترین تشكیلات حرفه ای در كشور به شمار می رود كه مورد مشاوره با مسئولان است و برای حفظ جایگاه واقعی و حرمت دندانپزشكی ایران و حفظ و صیانت از حریم بیماران فعالیت های گسترده ای را انجام می دهد.
عادلی برگزاری كنگره های بین المللی مراكز جهانی در ایران را یكی از دستاوردهای تلاش های بی شائبه دكتر نواب عنوان كرد و افزود: رشد و تعالی دانش دندان پزشكی ایران و رسیدن به چنین جایگاه مرتفعی در سطح دنیا مرهون مدیریت دقیق و خستگی ناپذیر دكتر نواب است.
دكتر نواب ۲۳ اردیبهشت ماه سال ۱۳۰۱ در شهرضا در استان اصفهان متولد شد و تحصیلات ابتدایی خود را در این شهر و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان سعدی اصفهان گذراند.
وی در خرداد ماه سال ۱۳۲۵ از دانشكده دندان پزشكی دانشگاه تهران فارغ التحصیل و با معدل ۱۹ و ۳۳ صدم به عنوان شاگرد اول آن دوره معرفی شد و در چهارم اسفندماه همان سال موفق به اخذ مدال درجه اول علمی شد.
پس از انجام خدمت وظیفه در اصفهان در سال ۱۳۲۶ در مسابقه دستیاری بخش پروتز شركت كرد و از بیستم بهمن ماه سال ۱۳۲۶ به عنوان دستیار در بخش پروتز مشغول خدمت شد.
سپس مراحل رئیس درمانگاهی، رئیس درمانگاهی با حق آموزش، تدریس نظری پروتز ثابت، و پروتز پارسیل متحرك را گذراند و در سال ۱۳۴۴ به مقام استادی پروتز دانشكده دندانپزشكی دانشگاه تهران مفتخر شد. همچنین در همین سال استاد و مدرس پروتز دانشكده دندانپزشكی دانشگاه شهید بهشتی شد و ریاست آن دانشكده را برعهده گرفت.
تا سال ۱۳۲۴ دندانپزشكان در دستگاه های اداری در حد پزشكان جایگاه نداشتند به طوری كه در شروع استخدام دولتی، با یك رتبه پایین تر از پزشك استخدام می شدند و در تمام سازمان های اداری حتی در دانشكده دندانپزشكی كه از سال ۱۳۳۵ استقلال پیدا كرد، مسئول دانشكده تحت سرپرستی رئیس وقت دانشكده با سمت معاونت فنی انجام وظیفه می كرد؛ اما نواب توانست با تلاش خستگی ناپذیر این تبعیض را از بین ببرد.
نواب علاوه بر مقالات متعدد در نشریه های علمی دارای تالیفاتی شامل اینله و اونله در سال ۱۳۳۰، طرح ریزی پروتز پارسیل، دست تمام فوری با همكاری دكتر آشوت، كورون های چینی، كورون های فلزی (پلی كپی)، فرهنگ لغات دندان پزشكی با همكاری دكتر دادمنش و اصول مقدماتی پروتز با همكاری دكتر دادمنش است.
این استاد و دانشمند بزرگ ایرانی در نهایت در اثر سرطان لوزالمعده در روز ششم شهریورماه سال ۱۳۷۰ دارفانی را وداع گفت.
منبع: خبرگزاری ایرنا
