دندانپزشکان به بهشت نمی‌روند!

فهرستی از گناهان دندانپزشکان به روایت مردم گله‌مند از کار آنها

[طنز دندانپزشکی] ما دندانپزشکان انسان‌هایی بی‌وجدان، پول دوست و گناهکار هستیم که هر مریضی را که به چنگ بیاوریم، آب‌تراش می‌کنیم و تا آخرین قران جیبش را بیرون نکشیم، دست از سرش برنمی‌داریم. دندان را که پر می‌کنیم، هزار عیب و ایراد پیدا می‌کند و اگر‌‌ همان سال اول خراب نشود، بالاخره زمانی دور یا نزدیک فاتحه‌اش خوانده می‌شود. اگر بپذیریم مردم عادل‌ترین مرجع برای قضاوت درباره کیفیت کار ما هستند و از آنجا که تقریبا هیچ بیماری تقصیر شکست درمان را بر گردن نمی‌گیرد، قصور و کوتاهی دندانپزشکان دلیل همه آسیب‌های وارد شده به دندان‌ها هستند…

فهرست زیر قسمتی از گناهان دندانپزشکان است، از زبان بیماران که گله‌مند از کار یک همکار که به من مراجعه کرده‌اند. قطعا از من نیز با این شکایت‌های بعضا متناقض به همکار دیگری نیز گلایه برده‌اند:

– جیب دندان ‌را آن‌قدر بد زد که زود افتاد./ دندانم را آن‌قدر محکم چسباند که دکتر بعدی هر چه کرد نتوانست دربیاورد و آخر روکش را برید.

– آن‌قدر بی‌حسی زد که لثه‌ام سوراخ شد، اما دندانم بی‌حس نشد/ چنان بی‌حسی زد که تا فردا صبح تمام صورتم بی‌حس بود.

– هر چه گفتم دندان را بکش، نکشید. گفت درست می‌شود/ به زور تمام دندان‌هایم را کشید.

– همه دندانم را به خاطر روکش تراشید، اخر سر دندان شد قد دانه برنج/ دندان را آن‌قدر کم تراشید که مجبور شد یک عالمه از روی روکش بزند.

– از وقتی جرم‌گیری کردم، تمام دندان‌هایم لق شد/ از روزی که جرم‌گیری کردم، دندان‌هایم زود به زود جرم می‌گیرد.

– دندانم درد نداشت، اما عصب‌کشی کرد/ دندان حساسم را عصب‌کشی نکرد. گفت: «پر می‌کنم ببینیم چه می‌شود.»

– دندان سالم را تراشید و روکش کرد/ دندان را روکش نکرد، چهار سال بعد شکست.

– گفتم دندان را با سفید پر کن، گفت استحکام ندارد، سیاه پر کرد/ گفتم دندان را با سیاه پر کن، گفت جلوی دید است، با سفید پر کرد.

– دست دندانم را آن‌قدر لوهور و ضعیف ساخته که فکم خسته می‌شود/ دست دندان را آن‌قدر نازک ساخته که یک گاز کوچک زدم، شکست.

– آدم سنبل‌کاری بود، همه کار دندانم را یک‌جلسه‌ای تمام کرد/ برای یک دندان فسقلی ده بار مرا کشید مطبش، اصلا دستش تند نبود.

– اخلاقش مثل زهرمار است. بگو بخند که هیچی، جواب سلام مریض را هم نمی‌دهد/ آدم لوده‌ای است با همه مریض‌ها شوخی و خنده دارد.

نویسنده : دکتر سیامک شایان

منبع: وب سایت دندانه